To στήθος μου βαραίνει απο γλυκιά ανησυχία καθώς τα βλέφαρα ολοένα και συγκλίνουν
Καινούρια πεδίο ξετυλίγεται μπροστά Καμβάς απο ήχους απόκοσμους και δυνατούς και ο χορός γίνεται πρόσταγμα, ταξίδι μες την δίνη
Τα χέρια ξορκίζουν τους ρυθμούς και σχηματίζουν τις ρωγμές στον χώρο και τον χρόνο
Εικόνες μακρινές, φωτογραφίες ζωντανές ενόραση του τώρα, βουτια βαθειά μες την αλήθεια
Άγχος κυριέυει το άγνωστο. όμως τα ευρήματα είναι σπουδαίακαι η κατάκτηση καθησυχαστική
Καλωσήρθες στο απέξω, ελπίζω να περάσεις όμορφα
Η πηγή της ζωής πρέπει να είσαι, η μήπως ο συντονιστής.
Χημικός κανόνας, εξίσωση πραγματικήμέσα στο χάος η πλήρης οργάνωση προστάζει
Χορός, τελετουργία, το νόημα στη ζωή η ηδονή στο υπερπέραν
Εκεί που δέν είμαι σάρκα αλλά πνέυμα εκεί που δέν κουράζει το μυαλό η σκέψη
Χαμόγελο, χαμόγελο σηκώνω ψηλά τα χέρια και σφίγγω τις γροθιές.Νηνεμία γαλήνης, Νιρβάνα κορύφωσης αυτό είναι το τέρμα
Πώς είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, πώς γίνεται να ξέρω,χωρίς ποτέ να μάθω, χωρίς λόγια, χωρίς εικόνες χωρίς την ύλη στα χέρια μου, αλλα φυτεμένη στην ψυχή...