To στήθος μου βαραίνει απο γλυκιά ανησυχία καθώς τα βλέφαρα ολοένα και συγκλίνουν
Καινούρια πεδίο ξετυλίγεται μπροστά Καμβάς απο ήχους απόκοσμους και δυνατούς και ο χορός γίνεται πρόσταγμα, ταξίδι μες την δίνη
Τα χέρια ξορκίζουν τους ρυθμούς και σχηματίζουν τις ρωγμές στον χώρο και τον χρόνο
Εικόνες μακρινές, φωτογραφίες ζωντανές ενόραση του τώρα, βουτια βαθειά μες την αλήθεια
Άγχος κυριέυει το άγνωστο. όμως τα ευρήματα είναι σπουδαίακαι η κατάκτηση καθησυχαστική
Καλωσήρθες στο απέξω, ελπίζω να περάσεις όμορφα
Η πηγή της ζωής πρέπει να είσαι, η μήπως ο συντονιστής.
Χημικός κανόνας, εξίσωση πραγματικήμέσα στο χάος η πλήρης οργάνωση προστάζει
Χορός, τελετουργία, το νόημα στη ζωή η ηδονή στο υπερπέραν
Εκεί που δέν είμαι σάρκα αλλά πνέυμα εκεί που δέν κουράζει το μυαλό η σκέψη
Χαμόγελο, χαμόγελο σηκώνω ψηλά τα χέρια και σφίγγω τις γροθιές.Νηνεμία γαλήνης, Νιρβάνα κορύφωσης αυτό είναι το τέρμα
Πώς είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, πώς γίνεται να ξέρω,χωρίς ποτέ να μάθω, χωρίς λόγια, χωρίς εικόνες χωρίς την ύλη στα χέρια μου, αλλα φυτεμένη στην ψυχή...

Όταν το μαύρο γίνεται θολό μέσα στον χρόνο

Όταν το μαύρο γίνεται θολό μέσα στον χρόνο, η ψυχή ατενίζει τα ίχνη του φεγγαριού πάνω στα ήρεμα νερά του ωκεανού...
Το τοπίο καθαρίζει και ξεδιπλώνεται ο όγκος των χρωμάτων, που σκορπίζονται στον χώρο της σκέψης...

Δέν υπάρχεις και δεν νοιάζεσαι για τίποτα μες το απέραντο... Μόνο νοιώθεις την ανάγκη να αφεθείς, Παγώνει το μυαλό και ηλεκτρίζεται το είναι...

Ταξίδι υπερφυσικό με προορισμό το πουθενά με προορισμό το παντού, και μιά ομίχλη απο θολές σκοτούρες μένει πίσω, πρέπει να μείνει πίσω.

Σε αναζήτηση ουσίας και όχι ψευδαισθήσεων περίεργων, χρονοβόρων. Σε αναζήτηση της μήτρας, σε αναζήτηση του σπόρου, σε αναζήτηση τόσο μακρινή όσο κοντινή.
Αέρας φυσά το σώμα, αέρας την ψυχή.Κίνηση μέσα στην Φύση, Φύση μεσα στην Κίνηση Αέναη ύπαρξη μέσα σε ξεπερασμένο χωροχρόνο...παγιδευμένη ψάχνει την έξοδο να βρεί...

Όμως δεν είναι πόρτα μακρινή, αυτή που έχει κλείσει, και το κλειδί της είναι πίσω και όχι μπροστά απο σένα.
Κανείς δέν ξέρει που είναι, ακόμα είναι νωρίς.

Περί φυλακής

Η φυλακή του εαυτού μας, είναι η πιό καλά οργανωμένη. Τα συστήματα ασφαλείας που διαθέτει είναι τα πιό εξελλιγμένα. Και οι δεσμοφύλακες που κατοικούν σε αυτή, είναι τα καθημερινά όχι, τα καθημερινά "δέν πρέπει", οι φόβοι και οι ανασφάλειες που "τρέχουν" σαν κώδικας μες τον εγκέφαλο μας. Πόσο ψεύτικο είναι το Matrix της ψυχής μας ? Πόσο αλήθεια είναι οι οργανικές φαντασιώσεις ?

Είναι το Matrix αληθινό, υπαρκτό ? http://www.blackstate.gr/matrix.htm






Τί είναι το Φρακταλικό σύμπαν ? Είμαστε κώδικας, ροή πληροφορίας ή απλές συμπτώσεις ? Πόσο κοντά μπορεί να φτάσει κανείς στο σημείο όπου ψύγματα όλων αυτών των "παλαβών" θεωρειών" γίνονται ορατά και αποκτούν υπόσταση...

Ένα ακόμα Blog...

Ένα ακόμα blog. Ποιός ο λόγος ? Κανένας. Ένας μικρός χώρος, με πληροφορίες και σχόλια για πράγματα που δέν με απασχολούν, απλά ξεπηδάνε. Δηλαδή κάτι σάν ημερολογιακό κολλάζ, σάν όνειρο που δέν σταματάει.

Σκάνε μύτη απο το πουθενά, όπως σε αυτόν τον πίνακα του Dali, που το κοντινό με το μακρινό παντρεύονται, ή φυλακίζονται σε δύο διαστάσεις.